Lojërat Olimpike të Parisit do të mbahen mend gjatë, duke filluar që nga ceremonia e hapjes shumë e kontestuar deri te rekordet dhe arritjet e shumë atletëve.
Edhe pse janë shumë më tepër emra dhe një përzgjedhje mund të jetë e padrejtë, më poshtë janë dhjetë emrat që kanë shënuar histori në Olimpiadën Paris 2024.
Lexo edhe :
Related Posts
Ka të tjerë që padyshim e meritojnë të jenë pjesë e listës, si çiklisti belg Remco Evenepoel me medaljen e tij të dyfishtë në provën e rrugës/kohës, kanoistja australiane Jessica Fox, e para që fitoi medaljen e artë në kajak dhe kanoe në të njëjtën kohë, ose Basketbollistja amerikane Diana Taurasi, e cila në moshën 42-vjeçare ka fituar medaljen e gjashtë të artë olimpike në basketboll për femra, por ata që vijnë pas kanë qenë protagonistët e mëdhenj të këtyre 16 ditëve të lavdisë në kryeqytetin francez.
SIMONE BILES (SHBA, gjimnastikë)
Kthimi i saj në skenën olimpike pas tërheqjes së saj në Tokio për shkak të problemeve mendore të krijuara nga presioni i medias gjeneruan shumë lajme dhe gjimnastja e shkëlqyer amerikane i përmbushi pritshmëritë me tre medalje të arta dhe një të argjendtë, duke arritur në gjithsej shtatë medalje të arta që e vendosin atë ndër më të mëdhenjtë në historinë e Olimpiadës. Në moshën 27-vjeçare, ajo ka ende opsionin për të zgjatur karrierën e saj deri në Los Anxhelos ’28, në vendin e saj, për të arritur përfundimisht rekordin e 9 medaljeve të arta të mbajtura nga një tjetër gjimnaste, sovjetike Larisa Latynina dhe notarja amerikane Katie Ledecky.
NOVAK DJOKOVIC (Serbi, tenis)
“Është suksesi më i madh i gjithë karrierës sime.” Kështu e përshkroi Djokovic medaljen e artë olimpike, të cilën ai e kishte ndjekur pa sukses që nga Pekini 2008 dhe që, në moshën 37-vjeçare, përmbylli një karrierë që përfshin gjithashtu një rekord 24 titujsh Grand Slam.
LISA CARRINGTON (Zelanda e Re, kanoe)
E lindur në Maori jetoi me pseudonimin e saj ‘DHI në barkë’ duke bashkuar një treshe sensacionale në tre garat e kajakut, K1, K2 dhe K4, dhe duke e bërë këtë me një epërsi të mahnitshme. Në kompleksin e mrekullueshëm ujor të Vaires-sur-Marne, ajo ishte kampionja e padiskutueshme në krye të ekipit të fuqishëm neozelandez. Ajo ka tetë medalje të arta olimpike, vetëm një pas Ledecky dhe Latynina, në katër paraqitjet e saj në Olimpiadë, nga Londra ’12 deri më sot. Ashtu si Biles ose vetë Ledecky, ne mund ta shohim atë përsëri në Los Angeles ’28 duke qenë se ajo tani është në kulmin e aftësive të saj në moshën 35-vjeçare.
ARMAND DUPLANTIS (Suedi, kërcim me shtizë)
Kërcimi me shtizë për meshkuj ishte ndoshta medalja e artë më e mundshme për t’u dhënë paraprakisht nga të gjitha ato që do të jepeshin në Paris, e tillë është epërsia e Duplantis në këtë disiplinë atletike. Për të talentuarit si ai, megjithatë, nuk mjafton të fitosh, duhet ta bësh duke lënë gjurmën tënde. Dhe suedezi donte të vuloste arin e tij në Saint Denis me një rekord botëror për pasardhësit, rreth 6.25 metra që është rekordi i tij i nëntë botëror dhe që e ngriti të gjithë turmën e Stade de France në këmbë.
SIFAN HASSAN (Holandë, atletikë)
Duke dashur të imitojë, kur gara është shumë më e ashpër se në atë kohë, bëmat e vrapuesit legjendar çek në distanca të gjata Emil Zatopek, i cili fitoi një medalje të trefishtë të artë në 5,000 m, 10,000 m dhe maratonë në Olimpiadën e Helsinkit ’52, është të paktën të guximshme. Por holandezja me origjinë etiopiane (31 vjeçe) guxoi të përballet me këtë sfidë rraskapitëse dhe ia doli shumë më mirë nga sa pritej, me dy medalje bronzi në pistë dhe një ar spektakolar në maratonë, duke mposhtur etiopianen Assefa në metrat e fundit në sprint , duke e mposhtur atë me tre sekonda dhe duke shënuar një kohë prej 2h.22’25”, që është një rekord i ri olimpik për distancën.
IMANE KHELIF (Algjeri, boks)
Ajo ishte qendra e polemikave në këto Lojëra Olimpike, syri i një stuhie në të cilën ajo nuk ishte përfshirë. Boksierja algjeriane fitoi medaljen e artë në kategorinë 66 kg, duke injoruar debatin intensiv të krijuar nga përjashtimi i saj nga Shoqata Ndërkombëtare e Boksit nga Kampionatin Botëror të vitit të kaluar për dështimin në testin e përshtatshmërisë seksuale. Fakti që ajo u lejua të garonte në Paris ngjalli dyshime, nxitur nga tërheqja e rivales së saj italiane Angela Carini në sekondën e 46-të të ndeshjes së tyre. Ajo lindi grua dhe u rrit si grua, përtej niveleve të testosteronit që trupi i saj mund të gjenerojë, për disa ajo ishte një heroinë.
KATIE LEDECKY (SHBA, not)
Në moshën 27-vjeçare, ajo mbërriti në Paris me misionin për t’u bërë notarja më e suksesshme në historinë olimpike, duke kaluar bashkatdhetaren e saj Jenny Thompson, një specialiste e pastër stafete pa asnjë medalje ari të vetme individuale, dhe e nisi keq, duke humbur nga Titmus australiane në 400 stil i lirë, ku fitoi vetëm një medalje argjendi. Megjithatë, ajo fitoi një dyfish të artë në garat në distancë (800 dhe 1500 stil i lirë) dhe u largua nga Franca si olimpistja femër me më shumë medalje ari të të gjitha kohërave, nëntë, duke barazuar Latininën. Në të njëjtën moshë me Simone Biles (27), ajo do të ketë, nëse do, një mundësi të re për t’i shtuar listës së saj stratosferike të arritjeve në Lojërat Olimpike të Los Anxhelosit ’28.
MIJAÍN LÓPEZ (Kubë, mundje greko-romake)
Në moshën 41-vjeçare, ‘gjiganti nga Herradura’ bëri histori duke u bërë olimpiku i parë që fiton pesë medalje të arta radhazi në një sport individual dhe në të njëjtën garë, në rastin e tij kategorinë +130 kg të mundjes greko-romake. Një legjendë e gjallë, Mijaín vështirë se ishte parë ndërkombëtarisht që nga medalja e tij e artë në Tokio, duke vuajtur nga disa lëndime në shpinë dhe duke u fokusuar në sfidën e tij pariziane. Kur erdhi momenti i së vërtetës, ai tregoi edhe një herë se nuk ka njeri si ai, duke mundur kampionin e botës gjatë rrugës para se të linte këpucët dhe duke u gjunjëzuar në tapetin në Champ de Mars, ceremonia e lamtumirës për mundësit në pension.
LÉON MARCHAND (Francë, not)
Një nga dy heronjtë e mëdhenj francezë në Lojërat Olimpike, 22-vjeçari vendas në Toulouse bëri që 17,000 njerëzit që mbushën tribunat e pishinës spektakolare të La Dèfense Arena të zhurmojnë me secilën prej garave të tij. Pokeri i tij i artë i stilit Michael Phelps, me të cilin ndan një trajner, Bob Bowman, në gara jashtëzakonisht të vështira – 200m dhe 400m stil i përzier, 200m flutur dhe 200m gjoks- padyshim përfaqësojnë një nga zenitet e historisë së notit. Veçanërisht u lavdërua me dyfishin e arit të tij në vetëm dy orë në 200m flutur, duke tejkaluar rekordmenin botëror, hungarezin Kristof Milak. Dhe në fund ai mori një bronz me stafetën franceze 4×100 të përzier.
TEDDY RINER (Francë, xhudo)
Heroi tjetër i madh vendas jetoi gjithashtu me shpresat e mëdha të vendosura tek ai, dhe në moshën 35-vjeçare ai ka fituar dy medalje të arta, gjithsej pesë në karrierën e tij, në kategorinë individuale +100 kg dhe në ekipin miks si pjesë të skuadrës së fuqishme franceze. Në Olimpiadën e tij të pestë dhe me një aromë lamtumire, ky gjigant 2.04 metra dhe 140 kg i lindur në ishullin Karaibe të Guadeloupe jetoi me reputacionin e tij si një totem i sportit francez. Rëndësia e tij e jashtëzakonshme për Francën dëshmohet nga fakti se ai ishte një nga dy atletët e zgjedhur, së bashku me ish-atletin Marie-José Perec, për të ndezur flakën që digjet prej 16 ditësh në ajër mbi kopshtin Tuileries. /vizionplus.tv
